White Flag

sa wakas napatawad mo na ako...

muli humihingi ako ng patawad sa nagawa ko...
sa sakit na naiparamdam ko...


ilang araw din tayong hindi nag-usap...

ilang araw din tayong hindi magkasabay bumaba ng hagdanan...

ilang araw din tayong hindi nagkibuan...

ilang araw din tayong hindi naging normal...

ilang araw din akong nalungkot...umiyak...


alam kong kasalanan ko ang lahat.......

ok na tayo...sinira ko pa...

siguro...hindi lang talaga...

hindi lang talaga tayo para sa isa't isa...

tinatanggap ko na...

tanggapin na nating dalawa...

para wala na lang problema...


tutal ilang araw na lang ba ang nalalabi sa ating dalawa?
tatlo na lang ata...

haay...

ilang araw lang pero tila ang dami nang nagbago...

tila ang dami nang lumipas...

siguro nga mas mabuting ganito na lang tayo magtapos...

hindi ganon kasakit...
hindi ganon kakumplikado...

mahal kita...

mahal kita...

hindi yun magbabago...

pero ayaw ko nang umiyak...
ayaw na rin kitang umiyak...

wag na natin pilitin ang hindi pa nararapat...
dahil sa ngayon...

mas makabubuting palayain kita...

sa ngayon baka mas liligaya tayo sa piling ng iba...

saka na lang tayo...

kapag tama na ang lahat...
kapag sang-ayon na sa atin ang buong mundo...

saka na lang natin takasan ang mundo...
kapag talagang handa na tayo...


hanggang sa muli...

salamat sa lahat...

salamat sa pagmamahal...

minahal kita...

fridays

days passed by so fast...


i suddenly found myself losing track of time...

losing track of people coming in and going out of my life...

losing track of everyday moments within and around me...


you know why?


because i'm so into you...

my life's so centered with you...

though i don't want to...

i was not supposed to get so attached with you...


i was not supposed to fall in love with you...


but i did...

i can't help it...

you're one of a kind...

truly one of a kind...